Kama

Jak bezpiecznie obcinać pazury mojemu zwierzęciu? Czy opiekun może to robić w domu?

Opiekunowie zwierząt często pytają czy mogą samodzielnie obcinać psu/kotu pazury. Oczywiście, że tak! Muszą Oni jednak pamiętać o kilku ważnych aspektach.
 
Bezpieczeństwo
Obcinanie, a raczej przycinanie (skracanie) pazurków kocich czy psich nie jest czynnością trudną, ale dosyć precyzyjną. Dlatego warto poprosić kogoś o pomoc w przytrzymaniu zwierzęcia. Nawet najspokojniejszy pupil może po prostu cofnąć łapkę czy ruszyć nią do przodu spowodować skaleczenie, które jest dla zwierzęcia bardzo bolesne.

Trening podawania łapki
Zwierzęta bardzo łatwo uczą się podawania łapki. Można chwalić i nagradzać zwierzę za każde podanie łapy od małego. Kolejnym krokiem będzie nagroda za dotykanie każdego palca i opuszka łap oraz za dłuższe przytrzymanie łapki w naszej dłoni. Jeżeli mamy już pewność, że nie sprawia to dyskomfortu naszemu zwierzęciu możemy przykładać narzędzie i zaczynać proces przycinania pazurków. 

Odpowiednie narzędzie
Pazurek jest dość twardy, dlatego też musimy mieć w ręku dosyć ostre narzędzie. Sprawdzą się do tego cążki do obcinania pazurków ze sklepu zoologicznego. Mamy tu kilka opcji do wyboru. Klasyczne i najbardziej popularne są cążki (obcinacze) przypominające sekator do roślin. Wybieramy wielkość cążek dopasowaną do rozmiaru pazurów naszego zwierzęcia. Producenci dla większego bezpieczeństwa wyposażyli takie obcinacze w blokadę uniemożliwiającą zbyt krótkie cięcie. Kolejnym narzędziem są nożyczki do pazurów. Przeznaczone raczej dla mniejszych zwierząt, bez ograniczenia. Taki model obcinacza sprawdzi się również u gryzoni, królików, papużek czy kociąt.
Do pielęgnacji pazurów zwierząt służą także tarniki i pilniki. Stosuje się je po przycięciu pazurków do opiłowania ostrych lub nieregularnych krawędzi. Mogą być ręczne lub elektryczne (frezarki). Do każdego z wybranych sprzętów należy stopniowo przyzwyczajać zwierzę.

Relacja opiekun-zwierzę
Niezależnie od zaufania zwierzęcia do opiekuna, treningu i naszych umiejętności przycinanie pazurów nie należy do przyjemnych czynności dla zwierzęcia. Nieumiejętne i bojaźliwe podejście opiekuna może spowodować wywołanie u zwierzęcia niemiłych skojarzeń i każde kolejne "podejście" będzie dużo trudniejsze. Dlatego też, jeżeli opiekun widzi, że czynność przycięcia pazurków "psuje" relacje opiekun-zwierzę można udać się do lekarza weterynarii, który zrobi to umiejętnie.

Ile przycinać, żeby nie skaleczyć?
Łatwiej przyciąć pazury przeźroczyste (jak u kota), ponieważ widać do którego momentu można je skrócić. Odcinamy tylko przeźroczystą część jasnych pazurów, do momentu gdzie kończy się unaczyniona część (rdzeń, macierz pazura). Na czarnych pazurach nie zobaczymy rdzenia, więc tym samym łatwiej o skaleczenie. Podcinamy ostry, zagięty koniuszek pazura do linii przedłużającej opuszek palca przylegający do podłoża. Każde zwierzę może mieć inaczej ułożone palce, szczególnie należy uważać przy zwierzętach starszych, chorych jak i takich, które nie mają przycinanych pazurów regularnie.

Pierwsza pomoc przy skaleczeniu
Nawet duża ostrożność i doświadczenie może nie zapobiec przed przypadkowym skaleczeniem. Jak wtedy postępować? Jak zatamować krwawienie? W takim wypadku należy przyłożyć opatrunek (ręcznik papierowy, plaster, gazę, wacik) i dociskając lekko do miejsca skaleczenia przytrzymać do momentu braku krwawienia. Pomocne mogą być preparaty hamujące krwawienie (hemostatyczne), opatrunki w sprayu lub chociażby kryształki nadmanganianu potasu (fioletowe kryształki do odkażania ran).
 
Jeżeli obawiasz się samodzielnego przycinania pazurków swojemu zwierzęciu możesz zawsze skorzystać z pomocy lekarza weterynarii, technika weterynarii czy groomera (psiego fryzjera).